Ben toch in Doornik geraakt

Dankzij lift van Javiërs Wouter en Ellen.
Ik ben iets te zwaar geladen voor de meeste
automobilisten. Of die taalgrens is een
hardere grens dan een landsgrens.
Een lift van Oudenaarde naar Ronse,
een faciliteitengemeente
net voor de taalgrens,
was geen probleem.

Vanuit Ronse liften naar het zuiden:
het lijkt wel alsof je van Palestina
naar Israël of omgekeerd wil liften.
Even makkelijk dus...

pak en zak

ik ben goed geladen: twee rugzakken voor een kleine en
een grotere camera, twee micro's, batterijen, laders,
tapes en pascal's boek. een statief, en dan nog
een tent en slaapzak. want ik ben enkele dagen weg.
alles samen een kilo of 15.
aanvankelijk wil ik van het één naar het ander liften.
één keer lukt het vlot: van oudenaarde naar ronse.
maar het zal moeilijk worden om dat vol te houden zonder
gekraakte rug of blaren op de voeten vrees ik.

arm wallonië

pascal verbeken (humo) is een klein jaar lang
door wallonië getrokken, en heeft er een boek
over geschreven.
de titel 'arm wallonië'
verwijst naar het boek van gustave de winne uit
1902 'doorheen arm vlaanderen'.
ik zie hem voor een interview in het station
in gent sint-pieters, vanwaar toendertijd
honderden gentenaars de trein namen om in
de waalse mijnen te gaan werken.
ik ga er zelf ook een kijkje gaan nemen, met de camera.

0105

1 mei
dan gebeurt altijd wel wat...